مقدمه ای بر هنر تشعیر در نقاشی ایرانی مطلب است که امروز برای شما عزیزان در نظر گرفته ایم
ساخت و پرداخت حاشیه قاب تصویر یا متن (تشعیر) در دیوان و کتب خطی ایرانی دارای سابقه ای دیرینه است. از نمونه های اولیه کامل و قابل ذکر در این زمینه میتوان از تشعیرهای دیوان (سلطان احمد جلایر) نام برد.
در آثار برجسته ی اوج هنر نگارگری ایران در دوران (شاه طهماسب صفوی) میتوان از خمسه نظامی و در نزد پادشاهان گورکانی هند مرقع گلشن را باید نام برد که از مهمترین آثار دارای تشعیرهای فوق العاده ایست که توسط نقاشان ایرانی در دربار پادشاهان گورکانی هند خلق شده است.
هنرمندان بسیاری در این زمینه آثاری را خلق کرده اند که از آن میان (عبدالحی) ، (آقا میرک) ، (سلطان محمد) ، (صادقی بیک افشار) قابل ذکر هستند.
تشعیر ، مینیاتور و هنر نقاشی ایرانی
پرداختن به حاشیه تصویر یا متن طراحان در نقاشی ایرانی موضوعی است که در تاریخ هنر ایران از آن با نام تشعیر یاد می شود.
طراحی تشعیرها در دوره های مختلف نقاشی ایران به همراه آثار نقاشی تکوین و تکامل یافته و از ویژگی های خاص خود برخوردار است
در تشعیر حاشیه اطراف قاب متن یا تصویر توسط طراحی های تزئینی از طبیعت – انسان و حیوانات انجام می شود و برخی از این طراحی ها شامل حیوانات خاص – واقعی و خیالی هستند که در حال نزاع و حرکت و چرخش در میان فضای دوبعدی دیده میشوند، این نوع از کار را گرفت و گیر مینامند.
بررسی نقش فضا در هنر تشعیر و هنر کتاب آرایی و هنر تشعیر ،آثاری چون دیوان سلطان احمد جلایر، رساله قانون اصور صادقی بیگ افشار، خمسه نظامی شاه طهماسب، گلستان سعدی، روضه الانوار ، سلامان وآبسال و مرقع گلشن.