عکاسی، ثبت ماشینیِ عین به عین واقعیت نیست، بلکه عوامل زیادی مثل ذهنیت عکاس، تکنیک‌ها و مسائل فنی بین عکس نهایی و تصویر واقعی فاصله می‌اندازند. انتخاب فاصله کانونی، عمق میدان، نوردهی و پارامتر‌های دیگر برای یک عکاس مثل انتخاب نوع رگ و قلم‌مو و تاش زدن بر روی بوم برای یک نقاش می‌ماند. عکاسی مانند هر هنر دیگری امکانات زیادی را به عکاس می‌دهد تا بتواند خلاقیت و ذهنیت خود در قالب یک عکس خلق کند. با این تفاسیر مانند هنرهای دیگر، برای عکاس ماهر شدن نیز نیاز به تمرین‌ عکاسی و مشق‌های مستمر است تا بتوان به زیر و بم این هنر تسلط پیدا کرد و امکانات عکاسی را در راستای ذهنیت خود به کار گرفت. در همین راستا در ادامه به چند تمرین یا مشق‌های مختلف عکاسی اشاره شده است که با انجام آن‌ها می‌توان به تسلط بیشتری بر مسائل تکنیکی و فنی عکاسی دست یافت.<>

۱. یکی از ده‌تا عکاسی انتزاعی از یک سوژه

سعی کنید ۱۰ عکس انتزاعی مختلف از یک سوژه در زاویه‌ها و کادر‌بندی‌های مختلف بگیرید. هر چه سوژه انتخاب شده کوچک‌تر باشد، تمرین سخت‌تری خواهید داشت. اولویت این تمرین انتخاب کادربندی و فرم است و نه خود سوژه‌ای که عکاسی می‌شود. سعی کنید فرم‌های جذابی را از سوژه ثبت کنید که در حالت عادی کمتر به آن توجه می‌شود.

۲. ایجاد محدودیت

برای درک درست‌تر از قابلیت‌های یک دوربین عکاسی می‌توان خیلی از پارامتر‌های عکاسی را محدود کرد و با تأکید بر قابلیت‌‌های دیگر چند مجموعه تمرینی جمع کرد. محدودیت‌ها می‌تواند گزینه‌های زیر باشد:

عکاسی با یک لنز پرایم (فاصله کانونی ثابت)

اوراکسپوز یا آندر اکسپوز عکاسی کردن

عکاسی بر روی عدد دیافراگم ثابت

عکاسی بر روی سرعت شاتر ثابت

عکاسی Low Level با نقطه دید از پایین

عکاسی فقط در حالت سیاه و سفید

و …

در هر یک از تمرین‌های بالا بر روی یکی از امکانات عکاسی تمرکز شده است و با انجام هر یک از آن‌ها به صورت جداگانه می‌توان راحت‌تر بر روی هر یک از این قابلیت‌ها تسلط یافت. در مرحله بعدی می‌توان دو یا سه تا از تمرین‌های بالا را با هم ترکیب کرد و خود را بیشتر به چالش کشید. فقط باید توجه داشت که مجموعه‌ای که در هر یک از این تمرین‌ها جمع می‌شود بهتر است که از انسجام فرمی و موضوعی نیز برخوردار باشد.

۳. با فیلم نگاتیو عکاسی کنید:

در عکاسی فیلم (آنالوگ) معمولاً عکاسان دقت بیشتری بر روی تنظیم کادربندی و پارامترهای نوردهی دارند چرا که عکس بعد از ثبت شدن قابل رؤیت نیست و باید در تاریک‌خانه ظاهر شود. همین امر باعث می‌شود که عکاس تسلط بیشتری را بر روی کادربندی و تنظیمات نوردهی داشته باشد. برای رسیدن به چنین تسلطی می‌توان چند حلقه فیلم ۱۳۵ برای دوربین‌های آنالوگ ۳۵ میلی‌متری و فیلم ۱۲۰ برای دوربین‌های فیلمی مدیوم‌فرمت گرفت و مدتی با آن‌ها عکاسی کرد. اگر هم دوربین فیلم (آنالوگ) در اختیار ندارید می‌توانید صفحه نمایش دوربین دیجیتال خود را با چسب یا کاغذ بپوشانید و ۲۴ یا ۳۶ فریم از موضوع مورد علاقه خود عکس بگیرید و بعد آن‌ها را مشاهده کنید. با انجام مستمر این تمرین می‌توان بر روی دوربین خود مسلط شد و نیازی به این نباشد که بعد از گرفتن هر عکس به نمایشگر نگاه کرد و خود را با تنظیمات و کلید‌های دوربین سردرگم کرد.

۴. بررسی و تمرین میزان سن

به یک محل خارجی مناسب بروید و سعی کنید که بر روی یکی از موارد زیر تاکید کنید. در تمرین دوم سعی در این بود که به امکانات و قابلیت‌هایی که یک دوربین عکاسی ارائه می‌دهد مسلط شویم. در این تمرین با استفاده از این قابلیت‌ها (مثل تنظیم ایزو، دیافراگم، سرعت شاتر، عمق میدان و فوکوس، فاصله کانونی و …) بر روی یکی از ویژگی‌های عکاسانه صحنه متمرکز شد. این ویژگی‌ها مانند تئاتر یا سینما میزان سن (Mise en Scene) را تشکیل می‌دهد. ویژگی‌های صحنه می‌تواند یکی از موارد زیر باشد:

نور و کیفیت آن

سایه

خطوط

شکل و فرم

بافت و اشکال تکرار شونده (Texture)

رنگ

اندازه عمق

و …

در هر تمرین سعی کنید که بر روی یکی از ویژگی‌های بالا تاکید و عکاسی کنید.

تمرین‌‌های بسیار بیشتری را می‌تواند در کتاب‌های عکاسی یا در مجله پیکسل پیدا کنید. ولی داشتن مهارت و خلاقیت در مسائل تکنیکی عکاسی تنها بخشی از ماجرا است. بخش دیگر داشتن خلاقیت در عکاسی کاربردی و دغدغه ذهنی و ایده در عکاسی هنری است. منظور از عکاسی کاربردی، عکاسی تبلیغاتی، صنعتی، مد و از این قبیل است که در آن علاوه بر مهارت باید به خلاقیت و سبکی شخصی دست یافت. در طرف مقابل در عکاسی هنری پای دغدغه هنرمند نیز به میان می‌آید و باید با دست‌یابی به سبکی شخصی، با به کارگیری قابلیت‌های عکاسی، ایده خود را در قالب یک تصویر عکاسانه بازنمایی کند. به عنوان مثال در عکس‌های ناداف کاندار، سبک شخصی این هنرمند (زاویه داد واید، کنتراست نسبتاً کم و ترکیب‌بندی‌هایی نسبتاً یکنواخت) به خدمت بازنمایی دغدغه او در عکس آمده است.

بنابراین تمرین‌های بالا زمانی می‌تواند مفید‌تر واقع شود که با مفهومی که در ذهن دارید، دنبال شوند؛ مثلاً اگر موضوع مورد علاقه شما عکاسی خیابانی است و تناسبات بین مردم و محیط شهری، بهتر است که تمرین‌های بالا را در راستای بیان این مفهوم انجام بدهید.

قطعا این آموزش ها می تواند شما را به عکاس بزرگی تبدیل کند.

منبع: پیکسل

آیا شما هم برای خواندن مقالات آموزشی عکاسی ، سر از اصطلاحات پیچیده و عجیب غریب اش در نمی اورید ؟ یا مطالعه مقالات آموزشی این حرفه را به خاطر عدم آشنایی با این اصطلاحات، پشت گوش می اندازید ؟
به محضی که اصطلاحات تخصصی مهارتی مثل عکاسی را یاد بگیرید ، مطالعه مقالات آموزشی و تخصصی برایتان مثل آب خوردن خواهد بود . خوشبختانه دایره ی این اصطلاحات چندان وسیع نیست و در یک مقاله میگنجد .

1. لنز 

یک جعبه پر از لنز ، آرزوی اغلب عکاسان ماهر یا آماتور است . ساختار دوربین ها از دو بخش بدنه و لنز تشکیل شده که با این توصیف ، حتما متوجه حضور تاثیر گذار این قطع بر عکاسی شده اید .
به مجموعه ای از عدسی های واگرا و هم گرا که برای ساخت یک عدسی محدب مرکب همکاری می کنند لنز گفته می شود . کار این قطعات متمرکز کردن نور برای ورود به سنسور است .

2. اتاقک تاریک 

اصطلاح اتاقک تاریک ، بی برو برگرد شما را یاد حس نوستالژیک عکس های قدیمی می اندازد اما ردپایش در عکاسی مدرن امروزه هم دیده می شود .
اتاقک تاریک همان بدنه دوربین می باشد که محل قرارگیری سطح حساس به نور است. در دوربین های آنالوگ این سطح حساس به نور از جنس سیلیکون (sensor) فیلم است و در دوربین های پرهیاهوی دیجیتال به جای فیلم ، سنسور عهده دار این نقش شده است .

3. سینکرونیزه 

سرعت همزمان و هماهنگ برای باز شدن کامل پرده شاتر و روشن شدن فلاش و تخلیه کامل نورش را سرعت سینکرونیزه می نامند .

4. ترکیب بندی یا کمپوزیسیون 

اگر یکی دو تا مقاله آموزشی در زمینه عکاسی مطالعه کرده باشید ، اصطلاح ترکیب بندی را به کررات در آنها دیده اید . در واقع کارکرد این اصطلاح به همین اندازه مهم است که روی آن تاکید شده .
تعریف ساده از ترکیب بندی در عکاسی ، ساختاربندی و چیدمان بهینه و اصولی عناصر درون کادر است به صورتی که بتواند توجه و چشم مخاطب را در نگاه اول جذب خود نماید . ترکیب بندی جزو اولین مسیر های ارتباطی شما با بیننده است که در عین حال مهارت و اشراف عکاس روی عکاسی را به رخ می کشد . (برای اطلاعات بیشتر اینجا را کلیک کنید)

5. زاویه دید

مفهوم زاویه دید در عکاسی ، چندان تفاوتی با مفهوم زاویه دید چشمان شما ندارد . اینکه شما از چه زاویه به یک گل رز نگاه می کنید ، دقیقا مشابه این مسئله است که از طریق لنز دوربین ، کدام زاویه را برای ثبت تصاویر برمیگزینید.
این مفهوم در ورای ظاهر ساده اش ، تاثیر چشمگیری روی ثبت تصاویر خلاقانه دارد .

6. پرسپکتیو 

اگر سررشته ای در نقاشی داشته باشید ، احتمالا مفهوم پرسپکتیو را زیاد شنیده . اینبار هم مفهوم پرسپکتیو در نقاشی ، چندان تفاوتی با مفهوم پرسپکتیو در عکاسی ندارد . هنر نمایش یک تصویر سه بعدی در یک قاب دو بعدی مبنای مفهومی به نام پرسپکتیو است . در پرسپکتیو ، وسواس زیادی روی نمایش اندازه و شکل و فاصله اشیا از هم وجود دارد به طوری که می توان ادعا کرد مبنای اصلی این مفهوم بر اساس همین مقیاس ها شکل گرفته است .

7. عمق میدان (depth of field) 

به صورت کلی عمق تصاویر رابطه تنگاتنگی با مفهوم وضوح در عکاسی دارد . بدیهی است که سوژه مورد نظر ما هرچه عمیق تر به تصویر کشیده شده باشد ، در واقع واضح تر به نظر می رسد . عمق میدان یا depth of field هم تا حدودی به همین مفهوم اشاره دارد . بخش هایی از عکس که وضوح بیشتری دارند اصطلاح عمق میدان اطلاق می شود تا جایی که این بخش ها ، قابلیت فوکوس قابل توجهی نیز دارند .

8. زاویه دماغی (look room) 

این اصطلاح ، در واقع یک قانون عکاسی است که بیشترین تاثیر را روی حس بیننده از تماشای عکس شما ایفا می کند . در این قانون عکاسی اگر قصد عکاسی به سبک پرتره را داشته باشید ، باید به صورت استاندارد یک فضای خالی جلو صورت سوژه در نظر بگیرید . حتما می پرسید چرا ؟ سوژه های تو در تو برای عکاسی پرتره ، ممکن است حس خفگی و عدم رضایت را در بیننده برانگیزد . پس تا حد الامکان  فضای خالی مقابل صورت سوژه را

9. فضای خالی بالای سر (head room) 

این مورد هم ، یکی از قوانین عکاسی برای القای حس خوب به بیننده است. طبق این قانون فضای خالی بالای سر سوژه در کادر باید به صورتی قرار گیرد که بالای سر او فضای خالی وجود داشته باشد .به زبان ساده مرز بین سر سوژه و انتخای کادر نباید در یم خط قرار بگیرد و کادر بعد از آن بسته شود. head room هم باعث آرامش ذهنی و حس تنفس در مخاطب عکس می شود .

10. فاصله کانونی 

اصطلاح فاصله کانونی را زیاد بین مقالات دیده اید . فاصله کانونی به فاصله بین محل مرکز اپتیکال تا جایی که تصویر مجازی داخل دوربین تشکیل می شود، گفته می شود .

11. دیافراگم 

گشودگی دریچه دیافراگم ، از جمله فاکتور های تاثیر گذار و قابلیت های تخصصی تعبیه شده درون دوربین های دیجیتال حرفه ای است . دیافراگم به مجموعه ای از تیغه های فلزی گفته می شود که همگی متحدالشکل، متحدالمرکز و متحدالمحیط می باشد که همگی به دور لنز کشیده می شوند به طور که نقطه مرکزی باز و خالی می ماند .

12. فوکوس 

اصطلاح فوکوس در عکاسی ، رابطه تنگاتنگی با وضوح تصاویر دارد . با تکیه بر قابلیت فوکوس در عکاسی می توانید حداکثر وضوح تصویر را محک بزنید .این ساز و کار در دوربین های دیجیتال با حرکت دادن اجزایی از لنز قابل پیاده سازی است .
هرچه قدرت فوکوس دوربین بالاتر باشد ، یعنی تصویری با وضوح بالاتر در اختیار شماست

13. حساسیت ایزو 

ایزو مدیریت سرعت نور وارده به سنسور را کنترل میکند و اغلب با اعدادی در رنج  ۱۰۰ ۲۰۰ ۴۰۰ ۸۰۰  ۱۶۰۰ ۳۲۰۰ ۶۴۰۰ در دوربین سر و کار دارد .

14. سرعت شاتر

شاتر، مدیریت حجم نور و سرعت نور ورودی به سنسور دوربین را توسط یک پرده پارچه ای یا فلزی بر عهده دارد . شاتر عموما پشت آینه در جایی به نام gate قرار میگیرد .حرکت پرده شاتر هم میتواند به صورت عمودی یا افقی انجام گیرد که در هر حالت ، شاهد تاثیر منحصربفردی در تصویر خواهیم بود .

15. لنزهای ساده یا فیکس 

این لنز ، یکی از انواع لنز ها می باشد که فقط امکان عکاسی از یک زاویه دید دارد و امکان ایجاد تغییر در آن وجود ندارد.

16. لنزهای مرکب یا زوم 

این نوع لنز نیز ، یکی از انواع لنز های عکاسی است که از دالانی طولانی متشکل از مجموعه عدسی های متعددی به وجود آمده اند . خوشبختانه این لنز با قابلیت تغییر زاویه دید طراحی شده و به سبب قرار گیری هر یک از این عدسی ها در نقطه ای مشخص در صورت تغییر زاویه دید ، مشکلی ایجاد نمی کند .

17. فیلترها 

همانطور که نام این ابزار مشخص است ، فیلترها ابزاری کاربردی در عکاسی هستند که بخشی از نور را جذب کرده و بخشی از آن را برای رسیدن به لنز عبور می دهند.  نورهایی که توسط فیلتر ها جذب می شوند نورهای مکمل هستند و باعث تیره تر شدن عکس می شوند ، نورهایی که از فیلتر عبور می کنند طبعا نور های مفیدی هستند که شفافیت تصویر را بالا می برند .

18. نوردهی

به میزان نوری که طی پروسه عکسبرداری به دوربین وارد می شود و به سطح حساس به نور (همان فیلم یا حسگر تصویری) برخورد می کند نوردهی گفته می شود . به زبان ساده میزان نوردهی به فیلم به جهت تشکیل تصویر بر سطح حساس به نور را نوردهی می گوییم .

19. ضریب اف (f number)

اندازه گیری میزان گشودگی دریچه دیافراگم با عددی در کتار ضریب اف انجام میگیرد .

20. Light Metering Method 

نورسنجی دوربین دارای حالات مختلفی است که به آن light metering method گفته میشود. هر کدام از این حالات ، تنظیمات نوردهی اتوماتیک را به صورت متفاوتی انجام می دهد.

21. اگزیف (exif)

نمایش اطلاعاتی شامل تاریخ، مکان جغرافیایی و حتی برخی از تنظیمات دوربین مانند دیافراگم و سرعت شاتر به عهده اگزیف می باشد .

22. leg time

مدت زمانی که طول می کشد تا شما شاتر دوربین را بفشارید و عکس ثبت شود ، لگ تایم گفته می شود .

23. لنز ماکرو

نوع دیگری از لنز ها ، لنز های ماکرو می باشد که با ایجاد قابلیت عکاسی از فاصله بسیار کم از سوژه ، تصاویر خارق العاده ای برای شما به جای میگذارند. عموما این لنز برای عکاسی از موجودات ریز مانند حشرات بسیار مناسب میباشد.

24. هیستوگرام (Histogram) 

هیستوگرام نام نموداری است کهبه وسیله آن میتوان به شناسایی مناطق روشن و تاریک عکس پرداخت . در صورتی که خطوط این نمودار دارای الگوی بسیار نامنظم باشد ، لازم است دست به دامن ادیتور ها شوید و تصویرتان را ویرایش کنید .

25. فرمت jpeg 

یکی از فرمت ثبت تصویر jpeg می باشد که در دوربین های دیجیتال وجود دارد. این فرمت پیرو کانال های رنگی آن 8 بیتی است به این مفهوم که یعنی در یک تصویر  حداکثر 16 میلیون رنگ ذخیره میشود. اما حواستان باشد تصاویری که با این فرمت ذخیره می شوند کیفیت پایین تری دارند .

26. فرمت raw

نوع دیگری از فرمت ذخیره سازی تصویر در دوربین ها فرمتraw می باشد ، این فرمت برای ذخیره سازی تصاویر در دوربین های دیجیتال کاربرد دارد که بر خلاف فرمت jpeg ، کانال های رنگی آن 12 بیتی است . این فرمت علیرغم فضای زیادی که اشغال میکند، اما بدین جهت که به صورت مستقیم عکس را ذخیره میکند و هیچ گونه پردازش و فشرده سازی روی آن اعمال نمی کند ، تصویر نهایی کیفیت بسیار بالایی خواهد داشت و پردازش روی آن نتیجه بهتری به دنبال دارد .

27. تقدم دیافراگم (aperture priority) 

تقدم دیافراگم در دوربین ها با A یا AV نمایش داده میشود. در این حالت تنظیمات مربوط به دریچه دیافراگم توسط عکاس انجام میگیرد .

28. تقدم سرعت شاتر(Shutter Priority) 

نماد های S  یا TV حالت تقدم سرعت شاتر در دوربین ها نشان می دهند . بر این اساس شما میتوانید سرعت شاتر را تنظیم نمایید .

29. auto bracketing

اگر بخواهید از یک سوژه با نوردهی های مختلف عکس بگیرید با قایلبت auto bracketing چنین امکانی برای شما فراهم است .

30. قدرت روشنایی 

قدرت روشنایی به یکی از مشخصه های لنزها اشاره دارد که تعیین میکند عدسی های به کار رفته در لنز چه مقدار از نور محیط را حفظ می کنند و از هدر رفت آن جلوگیری می کنند . به زبان ساده چه مقدار از نور را از خود عبور میدهند.

31. live view 

این حالت از سال 2005 به بعد در دوربین های دیجیتال تعبیه شد که با تکیه بر آن عکاس می تواند بلافاصله پس از ثبت تصویر ، ان را در ال سی دی ببینید.

32. saturation

یکی از خصوصیات رنگ است و عبارت است از میزان خلوص یک رنگ نسبت به رنگ سفید. به عبارتی اگر نور سفید را به یک رنگ بتابانیم، درجه اشباع آن کاهش می یابد و اگر نور سفید را از یک رنگ پس بگیریم ، رنگ مورد نظر اشباع تر و خالص تر ب هنظر می رسد .

33. نور اصلی یا key light

نقش اساسی در نورپردازی چهره به وسیله این نور انجام می شود. به همین خاطر باید از شدت و قدرت قابل قبولی برخوردار باشد . این نور در پنج موقعیت شامل: رامبراند، پروانه، کلاسیک، 30 درجه و نیمه می تواند قرار گیرد.

34. نور فرعی یا fill light 

به نوری است که می تواند باعث کاهش سایه های ایجاد شده توسط نور اصلی شود ، نور فرعی گفته می شود . از نظر شدت و قدرت تابش نباید با نور اصلی برابر باشد چراکه باعث ایجاد سایه های جعلی در تصویر میشود.

احتمالا ایجاد پس زمینه محو ، اولین ذوق زدگی هنری شما در هنر عکاسی است . شاید هم اولین قابلیتی است که شما را جذب این دنیای عکاسی میکند . شاید هم اولین تله این دنیای پر رنگ و لعاب برای گرفتار کردن شما …
هرچه که هست زمان درازی است که از کاربران دنیای عکاسی حسابی دلربایی میکند .

از حق نگذریم ، وجود بوکه در پس زمینه عکس های پرتره همیشه غوغا به پا میکند. یک پرتره زیبا را در نظر بگیرید که با یک بوکه هنرمندانه مزین شده باشد . میتوانیم به این هم نشینی مسالمت آمیز بگوییم نور علی نور.

مواد لازم برای ثبت یک بوکه درست و حسابی یک لنز تله و سریع است.

البته اول کار بگویم که یک بوکه ایده آل معمولاً در شب و با پس زمینه ای از منابع نور رنگی بدست می آید اما در هوا سرد یا عدم دسترسی به منابع نور رنگی باید آستین ها را بالا بزنید و دست به کار شوید و بک گراند بوکه ای را خلق کنید .

ساخت یک بک گراند بوکه ای کار سختی نیست ؛ حداقل زحمتش به نتیجه نهایی می ارزد. اقلام زیر را تهیه کنید و کار را استارت بزنید :

• ورق آلومینیوم
• مقوا
• منبع نور (پایه نور)
• گیره کاغذ
• فلاش اکسترنال
• سافت باکس برای فلاش اکسترنال
• لنز تله فوتوی سریع برای دوربین

تصویر زیر را به حافظه خود بسپارید تا قدم به قدم برای پیاده سازی آن پیشروی کنیم

کمی خشونت را چاشنی کارتان کنید و فویل را مچاله و چروک نمایید . فویل چروک شده را با گیره یا چسب روی مقوا 100 در 70 سانتی متری تثبیت کنید و در نهایت آن را روی سه پایه نورپردازی قرار دهید .

بعد از آماده سازی این دستگاه نوبت به نکته مهمی می رسد که “تنظیم دیافراگم دوربین” نام دارد . راز موفقیت پرتره هنریشما استفاده از دیافراگم های باز و فاصله کانونی تله (85 سانتی متری) می باشد تا بوکه مورد نظر حاصل شود . البته حواستان به افراط و تفریط باشد چراکه دیافراگم های خیلی باز حسابی زیبایی بوکه را تحت تاثیر قرار میدهند و آن را کاهش میدهند .

چطور این اتفاق می افتد ؟

وقتی دریچه دیافراگم بیش از حد باز باشد ، دایره های بوکه بیش از بزرگ می شوند و پا را از گلیم خود درازتر کرده و وارد حیطه سوژه اصلی می شوند. چیزی که در این شرایط خواهید دید ، یک پرتره صد در صد ناخوشایند و غیر حرفه ای است .

تصویر زیر یک نمونه بوکه کاملا غیر حرفه ای و نامناسب است

در عکس فوق دیافراگم تا حدودی بسته شده و سوژه به بک گراند نزدیک تر شده ، در نتیجه افکت در حد قابل قبولی است .

در نقشه زیر ، نحوه قرار گیری تجهیزات بخوبی تعیین شده اند. تنظیمات دوربین هم شامل گشودگی دیافراگم F2.8، سرعت شاتر ۱/۱۰۰، حساسیت ISO 400، لنز با فاصله کانونی ۸۵mm بر روی دوربین کانن مدل EOS 5D Mk III می باشد

تجهیزات فرعی مورد نیاز نیز دو عدد فلاش اکسترنال (یکی در جهت بک گراند با قدرت ۱/۱۲۸ و دیگری روی سافت باکس حلقوی در جهت سوژه ) و سه پایه های نورپردازی می باشد.

اگر به جلوه های رنگی علاقه دارید ، روی فلش های اکسترنال ژل های رنگی بزنید . این مورد کاملا سلیقه ای دلخواه شما می باشد .

قصد داریم با شما در مورد مهمترین نکته هایی که هر عکاس باید بداند صحبت کنیم. تا بحال به این نکته فکر کرده اید که فرق بین یک عکس خوب و یک عکاس خوب چیست؟ بهترین پاسخ شاید تفاوت در ثبات و پایداری باشد. احتمالا برای همه ما پیش آمده که به طور شانسی یک عکس خوب گرفته باشیم. شما کاملا مطمئن نیستید که چطور موفق به گرفتن آن شدید، اما همه چیز به طرز جادویی در جای خود قرار گرفت و شما تصویری را ثبت کردید که باعث می شود احساس کنید یک ستاره به تمام معنا هستید. اما مهم این است که بتوانید آن هیبت و شکوه را دوباره تکرار کنید… بارها و بارها. این کاری است که عکاسان عالی می توانند انجام دهند.

پس عامل موفقیت چیست؟ خوش شانسی؟ گرفتن یک تریلیون عکس به طوری که چند تا از آن عکس های خوب اتفاقی در بین آنها باشد؟

نه. همه چیز به لیست کوتاهی از اصول و قواعد برمی گردد. اینها چیزهایی هستند که عکاسان می دانند، به طوری که وقتی زمان آن فرا رسد، می توانند این اطلاعات را وارد عمل کنند تا به آنها کمک کند آن تصاویر برنده را بگیرند.

پس می خواهید عکس های عالی بگیرید؟ می خواهید به عنوان یک عکاس پیشرفت کنید؟ این جایی است که باید از آن شروع کنید.

قدم اول: دوربین خود را بهتر بشناسید

آیا فکر می کنید برخی عکاسان حرفه ای وجود دارند که به طور کامل نمی دانند چطور دوربین خود را کنترل کنند؟ درست است. من از کجا می دانم؟

قبلا خودم یکی از آنها بودم.

بله، این یک اعتراف زشت بزرگ است، اما حقیقت دارد. ما با عکاسی در مُد اولویت دیافراگم شروع کردیم، و اجازه دادیم دوربین به جای ما فکر کند.

ما فکر می کردیم این کار آسان تر و سریع تر از یادگیری تمام آن مسائل تکنیکی ترسناک است.

و شما می توانید برای مدتی به این شیوه ادامه دهید. دوربین ها از همیشه هوشمندتر شده اند، و می توانند برای شما خیلی دقیق عمل کنند. اما ندانستن این مسائل تکنیکی شما را عقب نگه می دارد، و در رده «عکاسی شانسی» قرار می دهد.

چیزی که من اینجا دارم در مورد آن صحبت می کنم، نیاز به درک ویژگی های ضروری دوربین و لنزتان است، و دانستن این که چطور این امر بر روی ظاهر تصاویر شما تاثیر می گذارد.

شما باید بدانید چطور تغییر دیافراگم بر ظاهر عکس شما تاثیر می گذارد.

شما باید بدانید چطور سرعت شاتر خود را تنظیم کنید تا نتایجی که می خواهید را به دست آورید.

شما باید بتوانید ایزویی را انتخاب کنید که مناسب شرایط شما باشد.

و آن وقت، بر اساس ویژگی های دوربین خود، باید در مورد مُدهای درایو، تراز سفیدی، فوکوس، مُدهای تثبیت کننده و غیره بدانید.

خوشبختانه این مسائل آنقدر که به نظر می رسد دشوار نیستند. در واقع شما می توانید تمام آنها را تنها در چند ساعت یاد بگیرید. وقتی این کار را انجام دادید، آماده اید تا به مرحله بعدی بروید.

نکته دوم: درک نوردهی یا اکسپوژر

زمانی که شما درک دقیقی در مورد دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو، و این که چطور بر ظاهر عکس های شما تاثیر می گذارند پیدا کردید، باید همه آنها را در کنار هم قرار دهید و یاد بگیرید که آنها چطور با هم تعادل پیدا می کنند تا بتوانید یک نوردهی خوب ایجاد کنید.

یکی از سخت ترین چیزها این است که بفهمید منظور افراد از یک «نوردهی خوب» چیست. برخی از افراد فکر می کنند که تنها یک نوردهی درست و یک نوردهی اشتباه وجود دارد و اگر آن را اشتباه به دست آورید یک احمق هستید.

این طرز فکر احمقانه است.

و اگر به اینترنت مراجعه کنید و سعی کنید تعریف روشنی به دست آورید؟ ها، موفق باشید! همه آن تعریف ها فوق العاده گیج کننده هستند، و واقعا به اصل نحوه ایجاد یک نوردهی خوب نمی پردازند.

(نوردهی مورد علاقه من «شدت نوری که بر روی یک فیلم عکاسی می افتد ضرب در زمانی که نوردهی می شود است»… اوه… پس من به یک ماشین حساب نیاز دارم؟)

بنابراین ما تعریف خودمان را از نوردهی ارائه دادیم:

یک نوردهی خوب، میزان روشنایی است که می خواهید تصویر داشته باشد.

اگر از چیزی که شما می خواهید روشن تر باشد، زیاد نوردهی شده است. اگر تاریک تر از چیزی که شما می خواهید باشد، ناکافی نوردهی شده است.

ساده است.

در نهایت، همه چیز به تصمیم خلاقانه شما بستگی دارد. شما عکاس هستید. اما باید بدانید چطور همه چیز را تنظیم کنید تا به نوردهی مورد نظر خود دست یابید، و چطور از دوربین خود برای کمک به فهمیدن آن استفاده کنید.

نکته سوم: تسلط کامل بر نور

اجازه دهید با گفتن این جمله شروع کنم که من فکر نمی کنم هیچ کس واقعا بتواند کاملا بر نور مسلط شود (شاید به استثنای خدای یونانی آپولو). ما عکاسان برده های خوشحال و مشتاق نور هستیم. بدون آن ما نمی توانیم کارمان را انجام دهیم. و نور می تواند یک ارباب بی ثبات و بی دوام باشد (به خصوص اگر از نور طبیعی استفاده کنید).

اما یادگیری در مورد نور، درک جنبه ها و ظرافت های مختلف آن، دانستن نحوه کار با آن در هر شرایطی، ایجاد آن، دنبال کردن آن… خب، اینها واقعا پیگیری های مادام العمر عکاس هستند. ما هیچ وقت واقعا تسلط کامل پیدا نمی کنیم، اما ممکن است با سالها تمرین، به آن نزدیک شویم.

از کجا شروع کنیم؟ ساده است. از بیرون. زمانی که قدم به بیرون می گذارید، فرصت های نورپردازی بی شماری در انتظار شما هستند. آیا می توانید در نور شدید هنگام ظهر عکس بگیرید؟ در نور ساعت طلایی؟ پس از غروب خورشید؟ زمانی که ستاره ها ظاهر می شوند؟

سپس به داخل خانه برگردید. از نور پنجره ها استفاده کنید. تنوع نامحدودی آنجا وجود دارد، و در چنین سناریوی ساده (اما پیچیده) ای شما کم کم می توانید نکات ظریف تری را یاد بگیرید.

برای ادامه یادگیری آماده اید؟ ایجاد نور مورد نظر خودتان را امتحان کنید (مثل یک جادوگر!) یاد بگیرید که چطور از یک فلاش اکسترنال استفاده کنید. چند لامپ استودیویی کرایه کنید، قرض بگیرید یا بخرید، و شروع به ایجاد تنظیمات نورپردازی خودتان بکنید.

به جستجوی نور ادامه دهید، به یادگیری در مورد آن ادامه دهید، و به قرار گرفتن در شرایط نوری جدید ادامه دهید. این کار یک عمر ماجراهای عکاسی، و بیش از چند تصویر عالی برای شما به ارمغان خواهد آورد.

نکته چهارم: کاوش بهتر عمق میدان

خیلی خب، خیال بافی در مورد نور کافی است. بیایید وارد عمل شویم.

عمق میدان بخش بزرگی از عکاسی شماست که احتمالا تا حد زیادی آن را دست کم می گیرید.

من می دانم، چون خودم آن را دست کم گرفته ام. و می دانم که هنوز هم این کار را می کنم. شما چطور؟

عمق میدان یکی از آن چیزهایی است که در ابتدا ساده به نظر می رسد، و هرچه بیشتر یاد می گیرید پیچیده تر می شود. اما یادگیری در مورد آن، حتی در سطح پایه، تغییر زیادی در کار شما ایجاد خواهد کرد.

به عنوان مثال، شما بدون این که اول در مورد عمق میدان یاد بگیرید، ممکن است فکر کنید که برای به دست آوردن کمی تاری در پس زمینه تصویرتان، فقط باید مقدار دیافراگم خود را کم کنید.

اما فاصله کانونی، فاصله سوژه تا پس زمینه، و فاصله دوربین تا سوژه را در نظر نگرفتید. و با ترکیب عوامل خاص، دیافراگم شما ممکن است در واقع تاثیر بسیار کمی بر عمق میدان داشته باشد یا اصلا تاثیری نداشته باشد. این کاملا درست است. گاهی اوقات هیچ تفاوت عمق میدان قابل توجهی بین f/1.4 و f/11 وجود ندارد.

هنگامی که شما کم کم می فهمید که همه اینها چطور با هم ارتباط دارند، می توانید تاری پس زمینه چشمگیری به دست آورید، حتی با یک دوربین کامپکت در یک دیافراگم زیاد، تنها با دانستن این که دقیقا چطور باید تمام متغیرها را کنترل کنید.

یک تصور غلط دیگر در مورد عمق میدان این ایده است که «عمق میدان کم همیشه بهتر است». هنگامی که تازه شروع به کار می کنید، عمق میدان کم یک تکنیک جدید و هیجان انگیز است. اما در استفاده از آن زیاده روی نکنید. تا به حال دیده اید که یک عکس سر و شانه (هدشات) گرفته شده در ۸۵mm و f/1.2 چطور به نظر می رسد؟ یک بوکه زیبا به راحتی می تواند حواسمان را پرت کند، و فراموش کنیم که حتی یکی از آن گردی های چشم هم در فوکوس نیست. امم، خب این کاملا درست نیست.

از دیافراگم های زیاد نترسید. یا دیافراگم های کم. در واقع، اصلا از دیافراگم نترسید. یاد بگیرید که عمق میدان چطور کار می کند، و سپس از آن به عنوان یک تصمیم خلاقانه برای درست از کار درآوردن تمام تصاویر استفاده کنید. این کاری است که یک عکاس عالی انجام می دهد. آنها گزینه های خود را می دانند، و از تمام آنها استفاده می کنند. مطلب پیشنهاد شده در پایین شما را با تمام عوامل تاثیرگذار بر عمق میدان آشنا می کند.

نکته پنجم: شناخت بهتر پرسپکتیو

این شاید یکی از تحسین شده ترین موضوعات در عکاسی است. به بیان ساده، پرسکتیو مربوط به روابط فضایی بین اجسام در کادر شماست – اندازه های آنها، قرارگیری آنها، و فضای بین آنها. تمام این تعیین موقعیت ها شیوه ای که بیننده شما صحنه را تفسیر می کند را تغییر می دهند. این ممکن است باعث شود همه چیز سه بُعدی تر به نظر برسد، و یک حس عمق به عکس بدهد، یا ممکن است همه چیز را تخت و مسطح کند.

بنابراین چرا این موضوع به وضوح مهم به طور گسترده مورد بحث قرار نگرفته است؟ چون پیچیده است! یا حداقل در نگاه اول می تواند پیچیده باشد.

بیایید ساده شروع کنیم. زمانی که شما عکس می گیرید، جایی که در آن قرار می گیرید یک تصمیم بسیار مهم است. این چیزی است که پرسکتیو شما را تعیین می کند. و تغییر پرسپکتیو می تواند عکس شما را از یک تصویر معمولی به یک تصویر کاملا جذاب تبدیل کند.

شناخت پرسکتیو به تمرین و آزمایش زیادی نیاز دارد. و کمی تکان دادن پاهایتان، اینکه دولا شوید، دراز بکشید، روی یک نردبان بایستید، روی یک ساختمان بایستید، یک قدم به جلو بردارید، یک قدم به چپ بردارید. این چیزها پرسپکتیو شما را تغییر می دهند و تاثیرات عمده ای بر ظاهر و احساس عکس های شما ایجاد می کنند. آزمایش کنید. هر بار که پرسپکتیو خود را تغییر می دهید عکس بگیرید، و بعدا آنها را با هم مقایسه کنید. این کار چطور تصویر را تغییر می دهد؟

حالا فاصله کانونی چطور؟ آیا پرسپکتیو را تغییر می دهد؟ به لحاظ تکنیکی نه. این زاویه دید را تغییر می دهد (به عبارت دیگر، زاویه صحنه ای که دوربین شما ثبت می کند). لنزهای واید مقدار وسیع تری از یک صحنه را ثبت می کنند. تنها تغییر لنز پرسپکتیو را تغییر نمی دهد (هرچند ممکن است اینطور به نظر برسد). زمانی که شما تغییر لنز را با تغییر موقعیت ترکیب می کنید، پرسپکتیو تغییر می کند.

نکته ششم: غلبه بر ترکیب بندی

اکنون کمی فراتر می رویم، و وارد بحث ترکیب بندی می شویم. این یک موضوع مهم است که مربوط به نحوه سازماندهی المان های بصری کوچک مختلف در صحنه می باشد. این بحث گسترده تر از پرسپکتیو است، و شامل چیزهایی مانند نور، خطوط، اَشکال، فرم ها، رنگ ها، کادرها، بافت ها، الگوها، حرکت، بازتاب ها و غیره می باشد.

شما ممکن است «قوانین» ترکیب بندی را شنیده باشید: قانون یک سوم، فضای منفی، تعادل بصری. قوانین ترسناک، و کسل کننده به نظر می رسند، و این ایده که شما قبل از این که مجاز به عکاس بودن باشید باید بنشینید و آنها را حفظ کنید، احتمالا بسیاری از عکاسان را از غوطه ور شدن در دنیای شگفت انگیز ترکیب بندی باز می دارد.

اما من اینجا هستم تا به شما بگویم که «قوانین» در واقع قانون نیستند. آنها بیشتر شبیه دستورالعمل هستند. اینها راه هایی برای سازماندهی المان ها در کادر شما هستند که به گفتن یک داستان، انتقال یک احساس، یا جلب توجه بینندگان کمک می کنند. همه آنها چیزهای جالب و سرگرم کننده ای هستند، و چیزهای بسیار ضروری اگر بخواهید یک عکاس عالی باشید.

به عنوان مثال، آن «قانون یک سوم» که همیشه در مورد آن می شنوید. خب، این نشان می دهد که با قرار دادن سوژه در امتداد یکی از این خطوط یک سوم جادویی، یا در تقاطع خطوط (چیزی که من دوست دارم آن را یک نقطه عالی بنامم)، ناخودآگاه اهمیت آن المان را در کادر خود افزایش می دهید. و دانستن این موضوع مهم است، چون می تواند به شما کمک کند تا نگاه بیننده خود را به جایی که می خواهید هدایت کنید!

اما اگر احساس می کنید این قانون را دوست ندارید، می توانید آن را عمدا بشکنید، و سوژه خود را کاملا در مرکز کادر قرار دهید. شاید بخواهید تقارن سوژه خود را برجسته کنید. شاید یک سوژه بسیار جدی است، و قرار دادن آن در مرکز آن احساس را تقویت می کند.

این به شما، استاد عکاسی بستگی دارد. زمانی که شما در مورد ترکیب بندی بدانید، برای هر عکسی که می گیرید، انواع گزینه های جالب و سرگرم کننده مانند این را در نظر می گیرید.

نکته هفتم: از یک پردازش بی تقص استفاده کنید

اجازه بدهید کممی چالشی این بحث را به پایان برسانیم.

ببینید، در دنیای عکاسی دو دسته از افراد وجود دارند. کسانی که معتقدند پس پردازش (استفاده از نرم افزار برای ویرایش تصاویرتان پس از این که گرفته شدند) در بهترین حالت اتلاف وقت، و در بدترین حالت انحراف واقعیت است.

دسته دیگر معتقدند که پس پردازش ابزاری است که یک عکاس می تواند از آن استفاده کند تا با کمک آن تصاویرش بیشتر شبیه به آنچه که چشم آنها در هنگام گرفتن عکس شاهد آن بود شود، یا حالت عکس را بهبود بخشد یا یک داستان بگوید. این یک تکنیک خلاقانه است که قدمت آن به اندازه خود عکاسی است.

پس پردازش یک مهارت ضروری برای یک عکاس دیجیتال است. (حتی عکاسان فیلم هم پس پردازش انجام می دهند!)

این یک واقعیت ساده است که تصاویری که مستقیما از دوربین بیرون می آیند، چیزی جز صحنه اصلی که از آن عکس گرفته شده به نظر نمی رسند. آنها کسل کننده، تخت و بی روح هستند.

پس پردازش با تنظیم چیزهایی مانند کنتراست، روشنایی، وضوح، و اشباع، به بازگرداندن آن زیبایی کمک می کند.

سپس شما می توانید حتی از این هم فراتر بروید.

با برنامه هایی مانند لایت روم می توانید کارهایی مانند dodging و burning انجام دهید، که به معنی روشن یا تاریک کردن انتخابی بخش هایی از یک تصویر به منظور هدایت توجه بینندگان شما به جایی است که می خواهید.

اینها تکنیک های جدیدی نیستند. dodging و burning به آغاز عکاسی برمی گردند، اما در ابتدا به سختی با نوردهی بخش های مختلف چاپ برای مدت زمان های مختلف انجام می شدند.

خیلی دشوار بود، و اگر اشتباهی می کردید مجبور بودید دوباره از اول شروع کنید. dodge و burn این تصویر از اوگن اسمیت (W. Eugene Smith) ظاهرا ۵ روز طول کشیده است!

امروزه، با لایت روم، می توانید این کار را در عرض چند ثانیه انجام دهید، و هر چقدر می خواهید آن را تنظیم کنید تا وقتی که همه چیز عالی و بی نقص شود. احساس نمی کنید خوش شانس هستید؟ می دانم که چنین احساسی دارید!

نتیجه گیری نهایی

در این مقاله در مورد مهم ترین نکاتی که هر عکاس باید بداند صحبت کردیم. البته لازم به ذکر است که بعضی از آنها را می توان در یک دوره زمانی کوتاه فهمید، و برخی دیگر به یک عمر نیاز دارند تا بر آنها تسلط پیدا کنید. اما این خبر خوبی است. شما چیزهای هیجان انگیز زیادی برای یادگیری پیش رو دارید!

آیا موارد دیگری را نیز باید یادآوری کنیم؟ موضوعات دیگری وجود دارند که به عکاسی شما کمک کنند؟ البته که وجود دارد! اینها فقط یک نقطه شروع هستند.

شاید بخواهید پرتره بگیرید، و آن وقت چیزهای زیادی در مورد تعامل با سوژه و روانشناسی وجود دارد که می توانید یاد بگیرید. یا شاید بخواهید به عکاسی سفر بپردازید. در این صورت انواع مختلف ژانرها، از عکاسی خبری گرفته تا عکاسی منظره دارید، و آن وقت کنجکاوی انسان شناسان برای فرهنگ و علاقه مورخان به گذشته، در گفتن داستان هایی از مکان هایی که بازدید می کنید به شما کمک خواهد کرد.

هیچ پایانی برای چیزهایی که می توانید به عنوان یک عکاس یاد بگیرید وجود ندارد، اما این ۷ موضوع برای شروع خیلی خوب هستند. پس منتظر چه هستید؟ یکی از آنها را انتخاب کنید و به سراغ آن بروید.

نوبت شماست

کدام یک از این موضوعات مورد علاقه شماست؟ موضوع دیگری مد نظر دارید که دانستن آن برای عکاسان ضروری باشد؟

نظرات خود را همین حالا با ما به اشتراک بگذارید!

نویسنده: لورن لیم (LAUREN LIM)

برگرفته از سایت لنزک

حرفه عکاسی بدون داشتن خلاقیت و نوآوری قطعا معنایی نخواهد داشت و باید با آموزش قبلی آگاهی در این زمینه بدست آورده و دست به کار شد، در غیر این صورت نمی توان به اهداف رسید.

طریقه در دست گرفتن دوربین یکی از آن مهارت هایی است که معمولا نادیده گرفته می شود در حالی که یادگیری این مهارت می تواند تاثیر به سزایی در افزایش کیفیت عکس ها داشته باشد . حتی اگر تنظیمات دوربین را با توجه به شرایط محیطی به درستی انجام داده باشید , نگه داشتن اشتباه آن می تواند موجب لرزش دست شما و در نهایت افت کیفیت عکس شود . در ادامه با گجت نیوز همراه باشید .

حتما می دانید که بهترین روش برای جلوگیری از لرزش دوربین استفاده از سه پایه است . با این حال اگر برای دوربین خود سه پایه خریداری کرده باشید هم همیشه سه پایه در دسترس نیست . بنابراین باید یاد بگیرید که چگونه از بدن خود یک سه پایه بسازید تا از لرزش دوربین در زمان ثبت عکس , جلوگیری شود . روش صحیح نگه داشتن دوربین به نوع دوربین شما ( می تواندکامپکت یا SLR باشد ) و تمایل تان به استفاده از منظره یاب یا LCD دوربین بستگی دارد . در ادامه سعی شده روش های صحیح در دست گرفتن دوربین آموزش داده شود . توجه داشته باشید که این توضیحات برای افراد راست دست ارائه شده است .

دوربین های SLR

طرز صحیح قرارگیری دوربین SLR در دست

این دوربین ها سنگین تر از دوربین های Compact هستند و معمولا لنز هم روی آن ها نصب می شود , در نتیجه وزن دوربین افزایش می یابد . بنابراین این دوربین ها را باید خیلی محکم و با ثبات در دست گرفت تا در زمان عکس برداری , لرزشی در دوربین ایجاد نشود . در زمان نگه داشتن دوربین های SLR :
– با انگشتان دست چپ , لنز را به آرامی در دست بگیرید .
– از دست راست برای کنترل تنظیمات دوربین استفاده کنید .
– آرنج ها را به سینه فشار دهید .
– دوربین را به آرامی به پیشانی فشار دهید و سر را کمی به جلو خم کنید .

فشرده شدن آرنج ها به سینه , تکیه گاه محکمی را برای دوربین به وجود می آورد . دست چپ عمده وزن دوربین را تحمل می کند . سه انگشت پایین دست راست با کمک کف دست , دوربین را محکم نگاه می دارند . انگشت اشاره دست راست روی دکمه ی شاتر قرار می گیرد و انگشت شست در پشت دوربین . در این حالت اگر دست چپ را رها کنید , دست راست دوربین را به خوبی نگه داشته است .

دوربین های کامپکت و گوشی های موبایل

طرز صحیح قرار گیری دوربین های Compact و گوشی موبایل

دوربین های کامپکت و گوشی های موبایل سبک تر هستند ولی کوچک بودن آن ها , در دست گرفتن شان را دشوار می کند . اگر دوربین شما منظره یاب خوبی دارد از آن استفاده نمایید تا دوربین به بدن تان نزدیک تر و در نتیجه متعادل تر باشد . استفاده از LCD دوربین گرچه برای خیلی ها راحت تر است ولی مجبورید دوربین را از بدن خود دور نگه دارید که مشکل کاهش تعادل را به همراه خواهد داشت . در زمان نگه داشتن دوربین های کامپکت و گوشی های موبایل :
– دوربین را با دودست در فاصله 30 سانتی متری بدن خود نگه دارید .
– آرنج ها را به بدن بچسبانید .
– بند دوربین را به دور مچ دست بیاندازید . انگشت ها حتما باید به بدنه دوربین بچسبند . رها بودن انگشت ها در اطراف دوربین , احتمال مسدود کردن نور فلش یا قرار گرفتن آن ها در مقابل لنز را افزایش می دهد .

دیگر حالت های نگه داشتن دوربین

در وضعیت عمودی هم آرنج ها به بدن می چسبند و انگشتان دو دست به شکلی که ملاحظه می کنید در دو طرف دوربین محکم می شوند .

باز بودن آرنج ها احتمال لرزش دست را افزایش می دهند . اگر انگشت ها رها باشند هم ممکن است در مقابل لنز یا فلاش قرار گرفته و تصویر یا نور فلاش مخدوش کنند .

نگه داشتن دوربین با یک دست , تعادل آن را از بین می برد . ضمن آن که با انداختن بند دوربین به دور مچ دست می توانید از افتادن آن جلوگیری کنید .

مورد دیگری که جزو حالت های خطا حساب می شود را در زیر مشاهده می کنیم :

وضعیت پاها در حالت ایستاده

وضعیت غلط ( عکس سمت راست ) و وضعیت صحیح ( عکس سمت چپ ) از گرفتن دوربین در حالت ایستاده

پاها را باید به اندازه عرض شانه باز کرده و پای چپ را کمی جلوتر قرار دهید تا تعادل بدن بهتر حفظ شود . بهتر است زانو ها هم کمی خمیده باشند . اگر چه واژه ” عکاسی ” با ” سربازی ” هم آهنگ است ولی نیاز نیست در زمان گرفتن عکس , خبردار بایستید !

عکاسی در حالت نشسته

گرفتن صحیح دوربین در حالت نشسته

گاهی لازم است از منظر پایین از سوژه مورد نظر خود عکاسی کنید . بهترین حالت در چنین مواقعی آن است که زانو بزنید و زانوی راست را روی زمین قرار دهید . به این ترتیب می توانید از زانوی چپ به عنوان تکیه گاه استفاده کنید . اگر نمی خواهید روی زمین بنشینید , می توانید به حالت چمباتمه روی پای راست نشسته و دست ها را روی دو زانوی خود بگذارید . اگر جو عکاسی بدجور شما را گرفته است , می توانید کاملا روی زمین نشسته و بدنتان را به تکیه گاه محکمی برای دوربین تبدیل کنید . توجه داشته باشید که در هر سه حالت , آرنج ها روی زانو ها قرار گرفته و محکم می شوند .

استفاده از سایر تکیه گاه ها

همانطور که گفته شد , یکی از رموز ابتدایی برای گرفتن عکس های خوب , جلوگیری از لرزش دوربین است . علاوه بر یادگیری روش نگاه داشتن دوربین , استفاده از تکیه گاه های موجود در اطراف هم می تواند به ثابت نگه داشتن دوربین در زمانعکسبرداری کمک کند . بنابراین به دنبال یک دیوار , درخت , تخته سنگ , اتومبیل یا ستونی باشید تا با تکیه بر آن , ثبات دوربین را افزایش دهید . باید بتوانید وزن قسمت بالایی بدن را روی تکیه گاهی که انتخاب می کنید بیاندازید , همچنین بهتر است پاها را به اندازه عرض شانه باز کنید .

قطعا مطالعه مطلب می تواند کمک شایانی به شما در به دست گرفتن دوربین کند.

منبع : مجله وب
عکس و منبع اصلی : Vesnakozelj.Com